Ο Ανδρέας Γεωργίου εξομολογείται τον θάνατο της μητέρας του σε ηλικία 10 ετών

Για τα παιδικά του χρόνια αλλά και τον θάνατο της μητέρας του που τον συγκλόνισε μίλησε ο Ανδρέας Γεωργίου σε συνέντευξη που παραχώρησε στο People.

Διαβάστε απόσπασμα από τη συνέντευξή του:

Τι έκαναν οι γονείς σου στο Λονδίνο;
Η μαμά μου είχε σπουδάσει Βusiness Administration αλλά εκείνη την εποχή δεν δούλευε, είχε αφιερωθεί σε εμάς. Ο πατέρας μου ήταν μάστορας –έκανε οποιαδήποτε χειρωνακτική δουλειά–, αλλά στην ουσία ήταν ψαράς, αυτή ήταν η μεγάλη του λατρεία, αυτό έκανε στην Κύπρο και μέχρι να φύγει από τη ζωή ήταν και πρόεδρος του Συνδέσμου Ψαράδων. Επίσης, έφτιαχνε καράβια. Το πρώτο καράβι που φτιάχτηκε στην Κύπρο, 100 μέτρα σκάφος, είναι από τα χέρια του πατέρα μου. Ήταν αυτοδίδακτος, δεν το είχε σπουδάσει. Ήταν πανέξυπνος ο πατέρας μου, ό,τι έκανε το έκανε με μεράκι. Αυτό είναι κάτι που έχω πάρει από εκείνον.

Πότε γυρίσατε στην Κύπρο;
Γυρίσαμε το 1986. Θυμάμαι μιλούσα μόνο αγγλικά και η μόνη ελληνική λέξη που ήξερα ήταν «γιαγιά».

Το να χάνει ένα παιδί τη μαμά του σε ηλικία 10 ετών, όπως συνέβη σε σένα, αποτελεί σοκ. Πόσο εύκολο ήταν να το διαχειριστείς;
Θεωρώ ότι όταν περάσεις κάτι έντονο στην παιδική σου ηλικία, αν υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που θα σε στηρίξουν –κι εγώ ήμουν πολύ τυχερός γιατί είχα μια γιαγιά πολύ δυνατή που με βοήθησε–, γίνεται με κάποιο τρόπο εφόδιο να προχωρήσεις. Η γιαγιά μου είναι πάντα δίπλα μας, μέχρι και σήμερα είναι ο αρχηγός της οικογένειας. Επειδή κι εκείνη πέρασε πολλά, είναι ο άνθρωπος που μας έμαθε να αγωνιζόμαστε, ήθελε να μορφωθούμε, να σπουδάσουμε, να επιμείνουμε, να δουλέψουμε. Αν δουλεύαμε και παίρναμε 10 ευρώ, μας έδινε άλλα 10, αν δεν δουλεύαμε, δεν είχαμε τίποτα. Η γιαγιά μου είναι τα πάντα. Γιαγιά, φίλη, μάνα, μέντορας είναι τα πάντα.