Μελίνα Μερκούρη

Συζητώντας πρόσφατα για τις ταινίες που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε την Μεγάλη Εβδομάδα σαν να είναι το αναγκαστικό ντεσού της τηλεαντίληψης για τις μέρες αυτές, συνειδητοποίησα πως υπάρχει μία ταινία απόλυτα ταιριαστή στο Μεγαλοβδόμαδο που η ελληνική τηλεόραση (κι όχι μόνο) μας στέρησε. Μία ταινία -που κατά την ταπεινή μου άποψη- όποιος την δει την θυμάται για καιρό. 
Μυρίζει Κρήτη, διδάσκει ήθος δεν παίζει στο box ofiice, δεν είναι πρόσφατη, αλλά αν ήμουν Υπουργός Παιδείας (με την έννοια που συνήθως λέγεται η φράση παρεΐστικα) θα φρόντιζα να "λιώσει" στις αίθουσες προβολής των σχολείων.  

Γυρίστηκε 51 χρόνια πριν. Ήταν η πρώτη διεθνής παραγωγή που χρηματοδοτήθηκε εν Ελλάδι. Το ντεμπούτο της χώρας στις Κάνες!!! Η πρώτη εμφάνιση της Κρήτης στα .. Ευρωπαϊκά σαλόνια. Κι ήταν η πρώτη ταινία που συνέπραξαν οι "θρύλοι" της εποχής για να στηθεί: Νίκος Καζαντζάκης, Μάνος Χατζιδάκις, Μελίνα Μερκούρη, Γιάννης Τσαρούχης και Ζυλ Ντασέν. Η υπόθεση βασίζεται στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" και η προβολή της έγινε μόνο για λίγες μέρες το 1957 σε 5 Αθηναϊκές αίθουσες. Η πολιτική δυσμένεια που εισέπραξαν έκτοτε οι συντελεστές της την καταδίκασε σε αφάνεια.

  Την αισιοδοξία του ότι στο τέλος τα
γλυπτά του Παρθενώνα θα επιστρέψουν στη
γενέθλια γη τους, εκφράζει ο πρόεδρος...

«Τρείς μέρες μόνο»…όχι ,δεν είναι ο
τίτλος νέου ελληνικού σήριαλ, αλλά ο
χρόνος που χρειάστηκε για να «αλλάξει» ο...

Το Δημοτικό Συμβούλιο της Mons του Βελγίου
αποφάσισε να ονομάσει λεωφόρο της πόλης
«Μελίνα Μερκούρη», τιμώντας έτσι...

Ο Μιχάλης Τζουγανάκης και η Μελίνα
Μερκούρη στις 12 Μαΐου θα βρίσκονται στο
Κλειστό Γυμναστήριο "Μελίνα Μερκούρη"...

Η "μέρα της γυναίκας" υπήρξε πάντα ένα απειλητικό ορόσημο, απ' αυτά που αδυνατεί να συλλάβει το φτωχό μου μυαλουδάκι. Θυμάμαι την μία και μοναδική χρονιά που παρασύρθηκα και ενέδωσα στα ειωθότα. Στριμωγμένη σε ένα ασφυκτικά γεμάτο μπουζουκομάγαζο, ανάμεσα σε ξεσαλωμένες οικοκυράδες που σιχτίριζαν τους συζύγους για όσα τους στέρησε η .. παλιοζωή: Μία καριέρα αλά "δεσποινίς διευθυντής", δηλαδή, και μία τύχη αλά Τζούλια Ρόμπερτς στο "Pretty woman" με απαραίτητο τρόπαιο έναν .. Ρίτσαρντ Γκήρ και άχρηστο ντεσού το "πεζοδρομιακό" κομμάτι. 

Στην πίστα έβγαζαν λογύδρια κάτι "πετυχημένες" πολιτικάντισσες και κάποιες "κοινωνικά ευαίσθητες" που ξέσπαγαν την βαρεμάρα τους σε φιλανθρωπίες. Παραδίπλα η νεώτερη γενιά: ημίγυμνες πιτσιρίκες που οραματίζονταν να γίνουν μοντέλες ή να πάρουν μέρος στο "so, you think you can dance" (προφητικά .. κι ας μην υπήρχε τότε). Και στη μέση μέση του χορού μία παρέα από ... χαμένες υπάρξεις που δεν είχαν και πολύ διάθεση να ζητωκραυγάσουν τη "μέρα της γυναίκας", κάνοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους κάτι συνειρμούς με τις παγκόσμιες μέρες που .. αφιερώνονται υποκριτικά σε κάθε λογής άτομα με "ειδικές ανάγκες". Στο τέλος εκείνης της -κατά μία έννοια- τραγικής νύχτας σήκωσα .. βλέμμα στον Παντοδύναμο και του υποσχέθηκα σιωπηλά ένα μεγαλόπρεπο "ποτέ ξανά". 

Και να 'μαι σήμερα, μερικά χρόνια μετά, ένεκα της ημέρας, να ψάχνω πάλι .. γωνίες στο δεκάρικο και να αναρωτιέμαι: Υπάρχει γυναικείο πρότυπο; Εντάξει, όλες καταλάβαμε εγκαίρως ότι .. it's still a man's world αλλά όσο να πεις, άμα διεκδικείς τις ευκαιρίες σου όλο και κάτι καταφέρνεις. Όμως -πανάθεμά το- ένα γυναικείο πρότυπο δεν είχα ποτέ μου; Κατόπιν ωρίμου σκέψεως το μυαλό μου έτρεξε στη Μελίνα. Όχι τόσο στην πολιτικό, ή στην ηθοποιό, όσο στη γυναίκα. Ή έστω στο σύνολο των τριών. 
Στο άψογο συνταίριασμά τους. Στον τρόπο που είχε να "αγγίζει" τα πράγματα. Στην αύρα της. Στην σιγουριά που απέπνεε για όσα έλεγε, σε βαθμό που όχι μόνο σε έπειθε, αλλά σ' έκανε και να δεις τα μελλούμενα με τα δικά της μάτια. Ναι, η Μελίνα θα μπορούσε να 'ναι γυναικείο πρότυπο. Τίποτα μίζερο και τυποποιημένο. Μία γυναίκα όλο πάθος και όρεξη.